تکنیک های رایج عیب یابی

عیب یابی مدار الکترونیکی دارای تکنیک های مختلفی است که در اکثر سیستم های الکترونیکی استفاده می شود. نوع سیستم مورد استفاده تصمیم می گیرد که کدام تکنیک باید اتخاذ شود.

رویکرد منطقه عملکردی

یک سیستم الکترونیکی شامل چندین بخش عملکردی مانند منابع تغذیه، تقویت کننده، مبدل سیگنال و غیره است. هنگامی که سیستم نتواند عملکرد مورد انتظار را ارائه دهد، مشکل می تواند در هر یک از این بخش های کاربردی باشد. بنابراین، عیب یابی مدار الکترونیکی سیستم به منظور جداسازی خطا در ناحیه عملکردی معیوب و سپس به جزء معیوب ضروری است. رویکرد منطقی جداسازی یک گسل از طریق فرآیند حذف نواحی عملکردی است که عملکرد مناسبی دارند. هنگامی که یک خرابی ایزوله شد، تجزیه و تحلیل بیشتر مدار در این ناحیه انجام می شود تا نقص در قطعه معیوب جدا شود. این رویکرد ناحیه عملکردی، رویکرد Block-Diagram برای عیب یابی نیز نامیده می شود.

روش تقسیم بندی مدار

در این تکنیک، همانطور که از نام آن پیداست، مدار به نصف تقسیم می شود و در صورت عدم وجود خروجی، خروجی در نیمه راه بررسی می شود. این به جداسازی مدار خراب در قسمت اول یا دوم کمک می کند. وقتی نیمه معیوب مشخص شد، مدار برای جداسازی بیشتر خرابی به نصف تقسیم می شود. این تقسیم تا زمانی ادامه می یابد که خرابی به یک تابع یا جزء جدا شود.

روش تقسیم مدار زمانی بسیار مفید است که سیستم از تعداد زیادی بلوک در مجموعه تشکیل شده باشد:

بسیاری از سیستم های الکترونیکی فقط شامل بلوک های متصل به سری نیستند. آنها ممکن است دارای حلقه های بازخورد یا شاخه های موازی در بخشی از مدار باشند. از این رو استفاده از این روش نسبتاً محدود است.

در اینجا خروجی یک بلوک به دو یا چند بلوک داده می شود. در چنین سیستم هایی، بهتر است با بررسی نقطه تغذیه مشترک شروع کنید. یا اگر خروجی نرمال است (در شکل 1.3 در A یا B)، بعد از نقطه واگرایی بررسی کنید. برعکس، اگر یک خروجی غیرعادی است، قبل از نقطه مشترک بررسی کنید. رایج ترین مثال مدار منبع تغذیه است که برق dc را برای زیرسیستم های مختلف در تجهیزات تامین می کند.

مسیر همگرا

در یک مسیر همگرا دو یا چند خط ورودی یک بلوک مدار را تغذیه می کنند:

برای بررسی چنین طرحی، تمام ورودی ها در نقطه همگرایی یا قبل از آن باید یک به یک بررسی شوند. اگر هر یک از ورودی ها نادرست باشد (در C یا D در شکل 1.4)، آنگاه خطا در آن مدار ورودی خاص است. اگر همه درست تشخیص داد ه شود، خطا فراتر از نقطه همگرا است. برای مثال، اگر C و D صحیح باشند و خروجی در E وجود نداشته باشد، خطا در واحد 3 است. اما اگر ورودی در C معیوب باشد، خطا در بلوک 1 یا قبل از آن است.

مسیر فیدبک

حلقه بازخورد معمولاً خروجی یک بلوک را با ورودی بلوک قبلی از طریق شبکه ای به نام شبکه بازخورد تصحیح می کند. از آنجایی که مدار مانند یک حلقه محصور عمل می کند، هر گونه خطا در حلقه به نظر می رسد که گویی تمام بلوک های خروجی در سیستم خطا دارند:

قبل از شروع عیب یابی یک سیستم‌الکترونیکی دارای حلقه بازخورد، نوع بازخورد و استفاده از آن باید به خوبی درک شود.

مسیرهای بازخورد اساساً برای توابع زیر ارائه می شوند:

برای اصلاح عملکرد مدار = حلقه بازخورد برای اصلاح ویژگی های سیستم ارائه شد ه است. به عنوان مثال، سیستم کنترل خودکار افزایش در یک گیرنده رادیویی.

برای حفظ عملکرد مدار = بازخورد برای وجود یک خروجی کاملا ضروری است. به عنوان مثال، یک مدار نوسانگر.

با شناسایی نوع مدار بازخورد، می توان در مورد مکان یابی عیب به صورت زیر اقدام کرد.

برای نوع اول، یعنی اصلاح بازخورد، ممکن است بتوان حلقه بازخورد را شکست و سیستم را به یک جریان داده خطی مستقیم تبدیل کرد. سپس هر بلوک می تواند به طور جداگانه بدون سیگنال خطا در اطراف حلقه آزمایش شود. در برخی موارد به جای شکستن کامل حلقه، بازخورد را می توان نزدیک به نقطه ای که دوباره به مسیر اصلی رو به جلو می پیوندد، تغییر داد. اگر خروجی نرمال به نظر می رسد، مسیر بازخورد را بررسی کنید، در غیر این صورت، مسیر رو به جلو را بررسی کنید.

برای نوع دوم:

یعنی نوع پایدار، بازخورد از خروجی قطع می‌شود و یک سیگنال آزمایشی مناسب برای بررسی عملکرد بلوک‌های مدار مختلف تزریق می‌شود.

اگر سیستمی دارای قطعات قابل سوئیچ است و اگر عملکرد مدار در یک موقعیت سوئیچ معیوب باشد، کلید را به موقعیت دیگری تغییر بدهید. چنانچه مشکل ادامه داشت، سوئیچ را در مدار مشترک بررسی کنید. اگر با این عمل مشکل برطرف شد، بررسی کنید که مدار خاموش است.